حماسه ی ۲۳ خرداد!!!

بیست و سوم خرداد پارسال، غمگین ترین روز خردادی همه ی سالهای عمرم بود. هر چند دیر زمانی است که از روزهای پرشور و جنجالی سیاسی بازی ها، اخبار گوش دادن ها و روزنامه خواندن هایم گذشته است.

دقیقا به خاطر دارم کلاس اول دبیرستان بودم و اولین سالی بود که حق رای داشتم. من هم مانند اکثریت مردم، به مدیر اصلاحات رای دادم ولی نه به این دلیل که شناخت خاصی از ایشان داشتم، نه. فقط به این خاطر که موافق جناح مخالف ایشان نبودم پای صندوق رای حاضر شدم. البته ظاهر تر و تمیزشان ـ که در صحنه ی سیاست آن سال ها مشابه اش را در کشورمان نداشتیم ـ هم بی تاثیر در این انتخاب نبود.

اما این دلخوشی دیری نپایید؛ پس از فاجعه ی هجدهم تیر بسیار از کرده ی خودم پشیمان و دلزده شدم و عهد کردم که دیگر در هیچ مسئله ی سیاسی دخالتی نکنم. آن گاه از بین هنر و سیاست، هنر را برگزیدم و جنجالهای سیاسی ذهنم جایشان را به آرامش هنر دادند. چه انتخاب صحیحی بود برای همه ی زندگیم.

***

بسیار شنیده ایم که انسان جایزالخطاست! من هم به هر انسانی حق اشتباه می دهم اما نه در همه ی موارد و نه در دفعات متعدد.

بنابراین هنوز از خودم خشمگین هستم که سال گذشته خطای چندین سال پیش را تکرار کردم و پای صندوق رای رفتم. هرچند من طرفدار هیچ کدام از دو کاندیدای درگیر نبودم و به امید تغییری در وضعیت مملکتم به نفر سومی رای دادم ولی عصبانیتم بابت این مسئله است که حضور من هم ناخواسته، مانند خیلی از مردم آن روز، در رسانه ی ملی! به حساب تایید هرکس و هرچیز که دلشان می خواست گذاشته شد و بعد متوجه شدم باز چه فریبی خوردم.

و باز نگرانی و ناراحتی روز بعد، هفته ی بعد، ماه بعد، فصل بعد، تا سال بعد. برای همیشه ی تاریخ ایران زمین، حوادث تک تک این روزها ثبت شد. قرون وسطی ِایران در حال گذر است و مطمئنم که روزی، حتی اگر خیلی دیر، بالاخره رنسانس در این خاک اتفاق می افتد.

اما متاسفم برای همه ی هموطنانم که در این جریانات آسیب های جسمی و روحی دیدند و بسیار متاسف تر هستم برای آن ها که خودشان را فروختند و رسانه ی ملی با افتخار این خودفروشی را برای سراسر جهانیان پخش کرد تا همگان بدانند و عبرت گیرند.

تاریخ همواره تکرار می شود تا زمانی که ما بیاموزیم خطاهایمان را تکرار نکنیم.