استاد جمالزاده در صفحه ی ۴۰ کتاب قصه نویسی شرایط داستانسرایی را این گونه توضیح می دهد:
"همه می دانید که اساس داستانسرایی دارای شش رکن عمده است که در حقیقت شرایط مهم این کار است... رکن اول اندیشه. رکن دوم ذوق. رکن سوم دانش و بینش. رکن چهارم تصور و تخیل. رکن پنجم موضوع. رکن ششم نگارش."
جمالزاده همه ی این ارکان را در صد صفحه تشریح می کند و در صفحه ی ۱۴۱ به موضوعی اشاره می کند که به نظر من حلقه ی مفقوده ی زندگی و حرفه ی اکثریت مردم جامعه ی ما است.
"...عمل کردن به تعالیمی که در فوق مذکور افتاد محتاج سلاح برّانی است که متاسفانه بسیاری از جوانان امروز فاقد آن هستند و بدون آن هیچ کار و اقدامی درین دنیا پیشرفت ندارد و به مرحله ی توفیق و کامیابی نمی رسد.
نام این سلاح فلاح بخش شور و شادی و نشاط روحی است. شادی حکم آتش را دارد و در عالم وجود غیرممکن است که دیگ و تنوری بدون آتش گرم و سوزان و سوزنده به کار افتد.
...احدی منکر نیست که امروز از هر جهت شاد بودن و شاد زیستن در زندگی کار آسانی نیست و در میان طوفان و رگبار و سیل خشک ماندن و از لطمه در امان بودن نه تنها دشوار بلکه از محالات است...
... باید به هر ترتیب و به هر تدبیری و حتی به هر خدعه ای که هست خود را از زیر لاک یاس و بدبینی که کشنده ی روح و زاینده ی ذوق و اراده و خمود سازنده ی طبع و قریحه است بیرون بکشد باید قشر اندوه و ابودردایی و افسردگی را به دور بیندازد و به سوی نشاط و شادی که بهترین غذای مقوی کار و عمل است بگراید..."
پ . ن : از یک مسئله خیلی خوشحالم و آن هم این است که همیشه و در هر شرایط روحی که باشم بین دوستانم به شادی کردن و خندیدن معروف هستم و خیلی راحت حس شادی ام را به اطرافیانم منتقل می کنم.
چقدر این مطلب جالب و تامل برانگیز بود. سپاس گزارم.
قربونت برم؛ موفق باشی