هنگامی که هر چه تلاش می کنی نمی توانی خودت را از وضعیتی که درش واقع شده ای بیرون بکشی؛ وقتی با تمام وجودت حس می کنی افتاده ای توی باتلاقی که دست و پا زدن نه تنها کمکی نمی کند بلکه باعث می شود زودتر فرو بروی و خفه بشوی؛ تازه می فهمی هیچ وقت نباید در مورد دیگران -با هر شرایطی که هستند- قضاوتی بکنی؛ که بعضی اوقات قضاوت بی رحمانه ترین کاری ست که می شود در حق کسی کرد؛ می فهمی اگر تا به حال سالم و بی دردسر زندگی کرده ای به خاطر این نبوده که آدم خوب و پاکی هستی بلکه دلیلش این است که تا حالا توی موقعیت خطر آن چنانی قرار نگرفته بودی؛ آنوقت یادت می ماند که هر وقت خواستی در مورد رفتار و گفتار کسی قضاوتی بکنی به زبانت و حتی افکارت دستور توقف بدهی؛ چون الان خیلی خوب می دانی اگر خودت توی شرایط آن شخص قرار بگیری بعید نیست کاری بدتر از عمل آن انجام بدهی و یاد می گیری که دیگر هیچ وقت هیچ کسی را از بالا نگاه نکنی؛ که همه ی آدمها با خودت برابرند و همه حق اشتباه دارند!
روز جهانی عشق گذشت! اما عشقتان پایدار بماند.
جدا گاهی ما کارهایی را انجام میدیم که در شرایط عادی محاله باور کنیم این کار از ما سربزنه! امیدواریم بتونم انقدر منطقی باشم و هیچوقت کسی را قضاوت نکنم!
سلامی و درودی
آدمک باران دوست خوب و قدیمی
بعضی وقتها باید باید دیگران رو مورد قضاوت قرار بدی
بعضی وقتها باید مورد قضاوت قرار بگیری
تا دیده بشی تا نفس بکشی
زندگی یعنی قضاوت
چه از نوع درست و چه غلط