* بعد از طی شدن یک دوره ی بسیار آزاردهنده این روزها حسابی سرحال و پرانرژی ام؛ مدام برای کار و یادگیری بیشتر برنامه ریزی طولانی مدت می کنم و همه ی روز در هیجان به سر می برم و با تنهایی هایم عشق می کنم. فکر می کنم احتیاجی نباشد که توضیح بدهم شور و حالم در چشمها و حرفها و حرکاتم تا چه حد مشهود است!
* در شگفتم که شادی و آرامشی را که می خواستم با وجود تو به دست بیاورم الان بدون حضورت دارم؛ چند روزست متوجه شده ام چقدر بی دلیل خودم را سرکار می گذارم!
هنگامی که هر چه تلاش می کنی نمی توانی خودت را از وضعیتی که درش واقع شده ای بیرون بکشی؛ وقتی با تمام وجودت حس می کنی افتاده ای توی باتلاقی که دست و پا زدن نه تنها کمکی نمی کند بلکه باعث می شود زودتر فرو بروی و خفه بشوی؛ تازه می فهمی هیچ وقت نباید در مورد دیگران -با هر شرایطی که هستند- قضاوتی بکنی؛ که بعضی اوقات قضاوت بی رحمانه ترین کاری ست که می شود در حق کسی کرد؛ می فهمی اگر تا به حال سالم و بی دردسر زندگی کرده ای به خاطر این نبوده که آدم خوب و پاکی هستی بلکه دلیلش این است که تا حالا توی موقعیت خطر آن چنانی قرار نگرفته بودی؛ آنوقت یادت می ماند که هر وقت خواستی در مورد رفتار و گفتار کسی قضاوتی بکنی به زبانت و حتی افکارت دستور توقف بدهی؛ چون الان خیلی خوب می دانی اگر خودت توی شرایط آن شخص قرار بگیری بعید نیست کاری بدتر از عمل آن انجام بدهی و یاد می گیری که دیگر هیچ وقت هیچ کسی را از بالا نگاه نکنی؛ که همه ی آدمها با خودت برابرند و همه حق اشتباه دارند!
روز جهانی عشق گذشت! اما عشقتان پایدار بماند.