سلام ایران

8 دی 1386

* چهارشنبه شب ساعت ۱۱ بر فراز آسمان ایران بودم. تمام مدت پرواز از سوریه تا ایران را بخاطر کم خوابی ها و خستگی دو روز آخر، سرگیجه داشتم. بعدش هم برای تحویل گرفتن چمدانم خیلی معطل شدم...

* هنوزم باورم نمی شه این دو ماه و نیمی که نبودم با تمام حوادثی که رخ داد به این سرعت برای من گذشته باشه. من برگشتم با کوله باری از تجربه و نگاهی تازه تر به زندگیم. مهمترین چیزی که یاد گرفتم این بود که "زندگی را سخت نگیرم". شبی که تولد عالیا بود و سهیل ازم در مورد برنامه هایی که بعد از سفرم برای زندگیم دارم سوال کرد تنها جمله ای که تونستم بهش بگم همین بود و وقتی از سهیل بخاطر تمام چیزایی که با حضورش بهم یاد داد تشکر می کردم بهم گفت: " زندگی زحمت داره اما سخت نیست".  

* در اولین فرصت در مورد آثار باستانی ای که از نزدیک دیدم می نویسم همراه با عکس های سفر.

* بی ربط : از شنیدن خبر ترور خانم بوتو خیلی متاسف شدم. هر چند من با ایشون و عقایدشون آشنایی ندارم اما متاسفم توی دنیایی که این همه ادعای تمدن و آزادی تفکر و دموکراسی می شه هنوز هم شاهد ترور شخصیت و اندیشه هستیم. بهتره بگم همیشه بیشتر از این که برای ترور شونده متاسف باشم برای ترور کننده که اینقدر کوته فکره متاسفم.